10/3/25 Ik ben afgelopen week verhuisd. Voor het eerst op mezelf. Ik was vergeten hoe heimwee voelde. Papa zei: we maken allemaal een nest. Daar is het weer, het nest. Precies een jaar geleden was ik daar ook over bezig.

11/3/25 Vandaag heb ik bijna niks gedaan. Gister ook niet. Of eigenlijk heb ik wel veel gedaan, ik heb nagedacht en veel gepraat met klasgenoten en zo, maar dat is allemaal niet tastbaar dus daarom voelt het nu alsof ik niks gedaan heb.

WILLIAM KENTRIDGE - SELF PORTRAIT AS A COFFEEPOT

IK VIND DIT GEWOON ZO ZO ZO GOED!!!
Ik ben zo onder de indruk van hoe
zorgvuldig en uitgebreid dit is
gemaakt.

12/3/25 ANDERMANS ONDERZOEKEN
Ik ben onder de indruk van Ann Hamiltons site. Hierop staan haar projecten uitgebreid gedocumenteerd en bij sommigen staat zelfs een linkje waarop je door kan klikken naar haar onderzoek.

Deze houdingen hebben we vervolgens zelf uitgevoerd. Hier maakten we foto's van die we meteen in een google drive map zetten. We pasten ook on the spot de houdingen aan. Doordat we overal foto's van maakten, ook van alle 'slechte' dingen en alle kleine veranderingen, hadden we al heel snel een heel rijk archief aan beelden.

DROOM ME DAAR EENS - NIEUWE IDEEEËN

Estebe en ik hebben weer heel veel zin om Droom Me Daar Eens weer op te pakken. En dan vooral de karakters. We willen ze mee op avontuur nemen en dit documenteren om er vervolgens onder andere een video-installatie van te maken. We beginnen met touwtje springen.

12/3/25 OP BEZOEK BIJ SUSAN KHALIL YUSEF
Samen met Sofie de Vaan ben ik op bezoek geweest bij Susanne. Ik ken Susanne al van de reis naar Curaçao die we vorig jaar hebben gemaakt ter voorbereiding op de boschparade.
Ik wilde dus eigenlijk sowieso al weer eens langs bij Susanne om bij te kletsen, want we konden het erg goed met elkaar vinden. Maar ook omdat ik toch ook erg geïnteresseerd ben in haar werk en haar verhaal. We waren uitgenodigd in haar nieuwe atelier in Nijmegen. Ze deelt de ruimte met haar ex vriend en samenwerkingspartner WONNE. Hij was er ook tijdens het gesprek. We hebben gepraat over van alles. Ik had van tevoren wel vragen voor haar bedacht. Die gingen vooral over hoe ze haar tijd na de academie had ervaren, hoe ze tot beeld komt en hoe ze haar praktijk inricht. Deze vragen zijn wel aan de orde gekomen, maar we hebben het vooral over ook heel veel andere dingen gehad. Susanne kan goed kletsen en ze vindt het heel leuk om te vertellen over wat ze allemaal heeft meegemaakt en heeft gedaan. Ze heeft dus vooral heel veel verteld over alle plekken waar ze werk heeft gemaakt, met wie ze heeft samengewerkt, en hoe ze dit allemaal heeft ervaren. Wat ik zo tof vind aan Susanne is dat ze eigenlijk best wel een succesvolle kunstenares is, die hele gave dingen maakt, maar ze praat er heel nuchter over. Ze schept niet op, in tegendeel. Ze is over sommige dingen zelfs net iets te bescheiden. En dat siert haar vind ik.

Inhoudelijk is Susannes werk niet helemaal mijn ding. Ik ben enorm onder de indruk van wat ze allemaal heeft meegemaakt - ze is van Palestijnse afkomst en heeft lang in vluchtelingen opvangen gewoond totdat ze in Nederland mocht blijven. Ze is heel erg bezig met de oorlog daar en is daar ook heel kritisch op in haar werk. Ze is dan ook volledig onder de radar; staat niet op foto's en de naam die overal bekend is, is niet de naam die op haar paspoort staat. Maar ik ben daarvan onder de indruk omdat ik haar ken, omdat het een bijzonder verhaal is. Ik vind het alleen altijd lastig als kunstenaars dit onderwerp gebruiken. Dat is hetzelfde met allerlei andere zaken die met de wereld te maken hebben, zoals de klimaatcrisis, feminisme of racisme. Dit is een persoonlijke smaak, mijn aandacht verzwakt als het over dit soort onderwerpen gaat in de kunst. Omdat het overal als is, de hele dag. Voor mij gaat de kunst het liefst over andere dingen dan dat wat het nieuws me elke dag vertelt.

Waar ik het graag over wilde hebben met Susanne, was over haar manier van werken en beelden hergebruiken. Ze heeft bepaalde vormen en beelden die ze op heel veel manieren hergebruikt. Ze maakt ze in keramiek, brons, glas, aluminium... Hier hebben we het niet echt heel lang of uitgebreid over gehad, maar toen het ter sprake kwam, gaf ze een antwoord wat alles eigenlijk heel duidelijk maakte: 'Ja, vind ik gewoon leuk! Al mijn beelden op allerlei soorten manieren maken. Dat is leuk!'
Dit heeft mij geïnspireerd om zelf weer meer aan de gang te gaan met het beeld en materiaal wat ik al heb en dit op andere manieren te interpreteren en te gebruiken. En zo kom ik toch weer terug bij mijn archief en het hergebruiken ervan.

Ik vind het heel fijn om dit te zien. Het is heel fijn om te zien dat kunstenaars hun proces inzichtelijk maken. Hierdoor voel ik meer waardering voor een werk, omdat je ziet dat de kunstenaar niet zomaar een mooi beeld heeft gemaakt, maar hiervoor ook onderzoek heeft gedaan en er veel werk, tijd en gedachten achter zitten.
Ook de site van Francis Alys vind ik fijn. Hierop zijn heel veel van zijn video's gewoon gratis te bekijken. Je hoeft dus niet per se naar allerlei musea om van zijn werk te kunnen genieten. Hij maakt het op deze manier deelbaar en van iedereen

Mijn onderzoeksverslag geprint op héél grote vellen papier.

Stage....
Ik weet nog niet of ik dit nou in het buitenland, ergens boven op een berg, bij een community die daar leeft in harmonie met de natuur. OF wil ik naar een theatercollectief zoals het houten huis?

13/3/25 ONDERZOEKSGROEP

Blijkbaar heeft mijn werk - of mijn werkwijze - of ik - het nodig om ergens getoond te worden. Om de een of andere reden is het nog niet in me opgekomen dat ik zelf de gelegenheden voor die toonmomenten kan organiseren. Heb tot nu toe zitten wachten op kansen van buitenaf. Ik was vergeten dat ik die toonmomenten zelf moet opzoeken of creëren.
Het eerste toonmoment staat al gepland: de laatste mashup ooit bij Motmot, waar ik gevraagd ben een performance te doen samen met Hugo, Marijn Wolf en Ella.

24/3/25
Ik het het idee dat ik een beetje achter de feiten aan loop. Ik heb bijna geen tastbaar werk gemaakt in de afgelopen weken sinds ik terug ben van de minor. En dat voelt vervelend. Fabio zegt dat ik qua kennis en vaardigheden heel veel ben gegroeid. Ik zie het nog niet zo. Maar ik heb na mijn gesprek met Renee op donderdag 13 maart een lijstje gemaakt van wat ik wil doen. Ik ben er vandaag mee begonnen deze af te werken.
Ik wil het volgende:
- Afbeeldingen op keramiek maken
- Een grote, meerdelige mal maken
- Een groot keramisch werk wat in meer delen in de oven moet
- Een fluit van keramiek.

Vandaag ben ik begonnen met het maken van een zeefraam, zodat ik glazuur kan zeefdrukken op transfer papier wat ik dan vervolgens op keramiek kan doen.

STEEDS WEER TERUG NAAR HET ARCHIEF

Ik merk dat ik steeds probeer terug te pakken op wat ik al heb, op wat ik al heb gedaan. En hier probeer ik dan een andere vorm voor te vinden, ik probeer wat ik al heb op een andere manier te bekijken of te gebruiken. Steeds komt dat woordje 'archief' weer terug. Dit ook, wat een onderzoeksverslag is, is ook eerder een archief. Dat is voor mij ook een veel fijnere naam. Dan heb ik niet het gevoel alsof er een conclusie moet komen. Het is simpelweg een verzameling.

Ik ben druk bezig met het plannen van andere werkbezoeken. Ik ben in contact met de stadsnomaden in Nijmegen, met KW37 in Arnhem en met het theater collectief het Houten Huis. Het is lastig om gesprekken te plannen als je zelf volle weken hebt en de persoon waarmee je iets wil inplannen ook.

Het voelt als een explosie van iets wat er al jaren in heeft gezeten. Alsof hij eindelijk een manier heeft gevonden waarop hij zijn innerlijke wereld kan verbeelden en verwoorden.
Het laat me stiekem ook wel een beetje verlangen naar hoe het was in corona tijd.

Stel je oordeel uit
Ga kijken naar wat je al hebt
Maak daar dan een mal van
giet het in een andere vorm, een ander materiaal
gebruik dát dan weer.
Je bent materiaal aan het verzamelen.

17/03/25 - 20/03/25 WORKSHOPWEEK
We hadden een hele bijzondere workshop deze week. Het heette 'Het lichaam en de economische ruimte eromheen' en werd gegeven door Kitty Maria van Ekeren. Het was een hele leerzame en inspirerende week. Ik heb veel ideeën gekregen in deze week. Ook de werkwijze van Kitty was heel nieuw voor me. Ze werkt door eerst de houdingen te tekenen
die ze zou willen uitvoeren. Dit mag in heel simpele tekeningen
zijn.

Tijdens de workshop week waren er een aantal thema's die maar in mijn hoofd bleven spoken:

Invloed
Nutteloosheid
Werkeloos
Verveling
Verdwaald

Dit zijn thema's waar we het veel over hebben gehad tijdens de workshopweek. We hebben bijvoorbeeld ook bronnen bekeken waarin deze thema's een grote rol spelen, zoals Alicia Framis en haar Lost Astronaut, of Pilvi Takala met haar performance the trainee. Ook Kitty Maria van Ekeren heeft een performance over werkeloze stewardessen, wat me erg aansprak.

Ik voelde deze thema's sterk resoneren met mijn eigen werk. Vooral met de performance die ik vorig jaar en dit jaar maakte met Estebe, waarin we twee karakters zijn die niet veel beters te doen hebben dan ronddwalen met een cactus onder hun hoede. Daarnaast vond ik het ook rijmen met mijn werkwijze, en met de tegenstrijdigheid daarin. Dat ik het gevoel heb een nut/doel te hebben om werk te maken, maar dat ik veel werk heb gemaakt over nutteloosheid/doelloosheid.

naar houding

Naar houding in context

Naar actie in een houding

We hebben de eerste dag allerlei verschillende houdingen uitgevoerd. De tweede dag zijn we voor een aantal van deze houdingen verschillende contexten gaan plaatsen. De derde dag werden er acties aan de houdingen toegevoegd.

En zo ga je van schets

Alicia Framis - Lost astronaut

28/03/25 ART FAIR ART ROTTERDAM
We zijn naar art Rotterdam geweest in Ahoy. Dit was een inspirerende dag. Het was indrukwekkend om te zien hoe veel er was van alles. Zo veel galeries, zo veel mensen die dingen kwamen kopen, zo veel makers, zo veel mensen die het gewoon interessant vonden. Zo veel werken. Het heeft me aan de ene kant hoop gegeven: De kunstwereld is best groot, er is dus best plek voor mij. Aan de andere kant maakte het me ook heel onzeker, want hoe ga ik het ooit maken tussen al die anderen? Kan ik dat wel?

30/03/25
Shit. Zit ik bij de vorige onderzoeksgroep te zeggen dat ik toonmomenten wil en vraag ik om een das art, heb ik het zo druk gehad dat ik maar 1 ding heb om te tonen op de das art. Stom. Ik heb mezelf te vol gepland. Dat was niet slim.

Kitty Maria

27/03/25 PERFORMANCE MOTMOT - DIT GAAT NERGENS OVER

Een kleine 3 weken geleden werd ik gevraagd om de laatste mashup bij motmot te doen, samen met Hugo en Marijn Wolf. De week daarvoor hadden Hugo en ik de workshop van Kitty gevolgd en omdat we ten eerste niet heel veel tijd hadden een hele nieuwe te verzinnen EN omdat wat we bij de workshop hadden gedaan heel interessant en leuk was om te doen, hebben we gewoon wat we met de workshop hebben gedaan ook gebruikt voor de performance bij motmot. De performance heette 'dit gaat nergens over':

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
DIT GAAT NERGENS OVER
Dit is echt zo, deze performance gaat in essentie nergens over. Het zijn simpelweg vormen en houdingen die we aaneengeregen hebben. Gewoon omdat dat kan. En omdat we ze mooi vinden.

Maar, als je een beetje verder kijkt dan zie je dat er wat meer aan de hand is.
Er heerst namelijk verveling. En er is steeds minder plek om die verveling een podium te geven. De jonge kunstenaar weet niet meer wat die doen moet en speelt dus maar een deuntje op een fluit.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het was goed om dit te doen. Ik voelde best veel weerstand afgelopen week om dit te doen - ik had al twee weken nagenoeg niks kunnen doen aan mijn eigen praktijk en ik vond het allemaal net iets té performance naar mijn smaak. maar gelukkig heb ik er wel mijn eigen draai aan kunnen geven en kon uit eindelijk iedereen zijn ei kwijt in de performance. De goede foto's heb ik nog niet ontvangen. Dit is het enige wat ik nu aan beeldmateriaal heb.